Klik met de fotograaf

Waarom ik altijd een klik probeer te vinden met kinderen (en hoe dat zorgt voor de beste foto's)

Er is iets magisch aan werken met kinderen. Hun spontaniteit, hun pure emoties en hun unieke persoonlijkheden maken elke fotoshoot een avontuur. Maar ik weet ook dat kinderen niet zomaar voor iedereen hun échte zelf laten zien. Daarom is het voor mij ontzettend belangrijk om die klik met hen te vinden, dat moment waarop ze me vertrouwen, zich veilig voelen, en gewoon helemaal zichzelf zijn. Want dát is waar de mooiste foto's ontstaan.

Een vertrouwensband opbouwen

Bij elke shoot neem ik de tijd om kinderen eerst te leren kennen. Ik begin nooit meteen met fotograferen, maar praat met ze op hun niveau. Misschien laten ze me hun favoriete knuffel zien, of kletsen we over hun lievelingsdier (ik krijg vaak de grappigste verhalen te horen!). Het zijn die kleine gesprekjes waardoor ze voelen: ze is hier voor mij.

Ik herinner me een jongetje dat in eerste instantie een beetje verlegen was. Hij hield zich stevig vast aan mama’s been en wilde absoluut niet lachen. Dus wat deed ik? Ik ging op mijn knieën zitten en vroeg hem of hij wist hoe een dinosaurus brult. Binnen een paar minuten was hij niet alleen aan het brullen, maar ook aan het lachen. En dat ene moment waarop hij voluit schaterde? Dat is nu het favoriete beeld van zijn ouders.

Spelenderwijs fotograferen

Kinderen blijven zelden stilzitten en dat is precies hoe ik het graag zie. Bij mijn fotoshoots mogen ze rennen, springen, dansen of gewoon lekker zichzelf zijn. Ik moedig ouders aan om niet te veel te verwachten van 'perfect geposeerde' foto's, want het zijn juist de spontane momenten die het meest waardevol zijn. Een ondeugende grijns, een blik vol verwondering, of een uitbundige lach: dat is wat je later wil herinneren.

Ik werk vaak met spelletjes tijdens de shoot. Denk aan "Kun jij net zo hoog springen als een kikker?" of "Kun jij mama een geheimpje vertellen?" (waarbij ik heel voorzichtig dichtbij fotografeer om dat intieme moment vast te leggen). Het zorgt ervoor dat kinderen zich geen model voelen, maar gewoon zichzelf kunnen zijn.

Geduld (en een beetje gek doen)

Geduld is misschien wel het belangrijkste ingrediënt in mijn werk. Kinderen hebben tijd nodig om te wennen, en soms komt er even een moment waarop ze geen zin meer hebben. Dat is helemaal oké. Dan pakken we een pauze, kletsen we wat, of laat ik ze door mijn camera kijken om te zien hoe alles werkt.

Ik geloof ook dat een beetje gek doen wonderen doet. Mijn gekke stemmetjes, overdreven bewegingen of een simpel spelletje "Wie kan langer een gek gezicht trekken?" hebben al vaak voor lachbuien gezorgd. Het maakt niet uit hoe verlegen of energiek een kind is: er komt altijd een moment waarop ze zichzelf durven laten zien.

Het resultaat: échte herinneringen

Door die klik te vinden met kinderen, creëer ik niet alleen mooie foto's, maar ook échte herinneringen. Voor ouders zijn deze beelden zoveel meer dan zomaar een foto. Het is een stukje van wie hun kind op dat moment was, de kleine details, de grote emoties, en alles wat hen zo speciaal maakt.

Dus als je me ooit ziet gekke bekken trekken, een liedje zingen of op handen en knieën door het gras kruipen, weet je waarom. Want voor mij draait het niet om een perfecte pose, maar om het vangen van die pure, onbetaalbare momenten.