Tweede keer zwanger… is alles dan ‘bekend terrein’?
Nou, nee dus. 17 weken (en 3 dagen) zwanger van ons tweede kindje. Alleen dat zinnetje typen bezorgt me al een kriebel in mijn buik – en nee, dit keer niet van de misselijkheid (thank god).
Als ik één ding geleerd heb tijdens deze tweede (7de) zwangerschapsreis, is het wel dat elke zwangerschap z’n eigen verhaal schrijft. En dit hoofdstuk voelt zó anders dan de eerste.
Bij mijn eerste zwangerschap hing ik boven elke app, wist ik precies wanneer de baby ter grootte van een kiwi was, en had ik m’n vluchttas praktisch al klaar liggen bij 20 weken. (Deels uit angst om het kindje te verliezen)
Nu? Nu vergeet ik soms gewoon hoeveel weken ik ben. (Gelukkig herinnert m’n buik me er inmiddels wel regelmatig aan.) Tussen poppen, boterhammen en babybubbels
Zwanger zijn met een kleintje al rondhuppelend in huis is… een avontuur op zich. Probeer maar eens rustig te zitten en “naar binnen te voelen” terwijl je peuter op de achtergrond besluit dat vandaag hét moment is om het hele huis om te toveren tot hindernisbaan.
Maar eerlijk? Dat maakt het ook zo bijzonder. Ik ben niet alleen zwanger van een nieuw leven, maar zie tegelijkertijd het kindje dat ooit in mijn buik zat, opgroeien tot een nieuwsgierige mini-mens. En dat is magisch.
De clichés zijn (weer) waar. Ja, ik ben moe. Ja, mijn lijf protesteert soms nét wat sneller dan ik wil. Maar oh, wat voel ik me ook dankbaar. Wetende dat er straks weer zo’n klein wondertje ons gezin komt aanvullen. Mijn hart groeit met de dag – letterlijk en figuurlijk. (En mijn honger trouwens ook. Iemand nog zin in komkommer gevuld met eiersalade? Of ben ik weer de enige...)
Een ander soort voorbereiding
Waar ik de eerste keer alles tot in de puntjes wilde regelen, ben ik nu iets relaxter. Of nou ja, dat probeer ik dan. De realiteit is: ik weet wat ik belangrijk vind. Rust. Verbinding. En vooral: de momenten vastleggen die nooit meer terugkomen. (Ja, ook die eerste schopjes die je voelt als je net even stilzit met een dekentje op de bank. Die mini-momentjes zijn goud.)
Wat ik deze keer anders doe?
Ik sta bewuster stil. Minder druk, minder vergelijken, minder moeten. Meer voelen. Meer vertrouwen op mijn lijf. Meer ruimte maken voor zachtheid. Want hé, ik weet inmiddels: je hoeft geen ‘perfecte zwangere’ te zijn. Je mag ook gewoon een moeder zijn die haar best doet met wallen, een rommelige woonkamer en een hart vol liefde.
Dus bij deze: cheers to this new little love. Ik kan niet wachten om jou te ontmoeten – en te zien hoe jouw grote zus jou straks verwelkomt. 💛