Wacht je op het perfecte moment voor een fotoshoot? Newsflash: dat bestaat niet. Lees waarom nú hét moment is om herinneringen vast te leggen.

Ik hoor het zó vaak: “Ja, we willen wel… maar nu komt het even niet uit.”

En eerlijk?
Ik snap je. Echt. Want het leven doet ook maar wat. Er is altijd wel iets dat belangrijker lijkt: slaaptekort, agenda’s die niet matchen, een peuter die in z’n “geen schoenen!!” fase zit, een baby die in sprong nummer 27 hangt, een lichaam waar je nog aan moet wennen, rommel in huis, of gewoon… geen energie.

En toch.
Toch wil ik je iets vertellen dat ik de afgelopen jaren zó vaak heb gezien, gevoeld en gehoord van ouders die wél kwamen:

Het perfecte moment komt nooit.

Maar het juiste moment is bijna altijd nu.
We wachten totdat de buik nog wat mooier rond is.

Totdat je je weer jezelf voelt.
Totdat die vermoeide wallen weg zijn
(spoiler: die blijven, dat heet ouderschap).
Totdat de baby “iets groter” is.
Totdat jullie huis af is.
Tot na de feestdagen.
Tot na de hectiek.
Tot… tot… tot…Maar intussen verandert alles.

De buik. De baby. De sfeer in huis. Je eigen gevoel. Die kleine momentjes waarvan je denkt dat je ze nooit gaat vergeten… maar waar je over een jaar ineens geen scherp beeld meer van hebt.

En dat is precies waarom ik zo geloof in het nú vastleggen van het leven.

Niet Instagram-perfect.
Maar écht.

Juist als het een beetje chaotisch is.
Juist als je nog midden in de kleine en grote emoties van het ouderschap zit.
Juist als je je nog niet helemaal herkend in de spiegel.
Juist als je huis een reflectie is van “we doen ons best”.
Juist als je twijfelt of het wel het juiste moment is, want dat is meestal het moment waarop je later het meest dankbaar bent dat je het tóch deed.

Een fotoshoot is geen project.
Geen to-do.
Geen “moeten”.

Het is een pauzeknop die je even indrukt midden in het leven dat maar doorgaat.
Het gaat niet om perfectie.
Het gaat om herinneringen.

Om die kleine handjes die straks groter zijn. Om het lijf dat een wonder draagt (ook als jij daar zelf nog niet helemaal van overtuigd bent).
Om blikken, aanrakingen, knuffels, grapjes, zachte momentjes, juist die dingen die je voelt maar niet kunt bewaren.

En ja, jij mag daar óók op.

Sterker nog: je hóórt erop.
Jij bent deel van het verhaal. Van hun jeugd. Van hun herinneringen.

En ik weet hoe snel we onszelf uit foto’s snijden omdat we “niet op ons best zijn”.
Ik weet het. Ik heb het ook gedaan.

Maar dit heb ik inmiddels geleerd:kinderen onthouden geen wallen. Geen stress. Geen rommel in huis. Ze onthouden hoe geliefd ze waren. En jij hoort in dat beeld.

Ik zorg voor de rest.
Voor rust, voor ruimte, voor een veilige sfeer waar je gewoon mag zijn, zelfs als je onzeker bent, zelfs als je een beetje nerveus bent, zelfs als je niet weet wat je moet doen.

Mijn job is niet om je te laten poseren, maar om je gezien te laten voelen.

Gerustgesteld.
Mooi.
Op jouw manier.
Zonder moeite.

Dus als je dit leest terwijl je twijfelt…Zie dit als dat zachte duwtje dat je misschien nodig had.
Niet opdringerig. Gewoon liefdevol en eerlijk: boek die fotoshoot.