Ja, ik ben een mama, maar óók nog steeds mezelf

Ja, ik ben een mama.
Ja, ik geef borstvoeding.
Ja, ik herstel van een zware bevalling.
Ja, ik ren iedere dag achter een peuter aan die sneller is dan haar eigen schaduw. Over schaduw gesproken voeg daar nog een 5 maande oude puppy aan toe
(i know, hoe verzin je het)
Ja, ik zorg (meestal) voor ontbijt, lunch én avondeten.
En ja, ik zorg dat het huishouden een soort van blijft draaien, met nadruk op soort van.

Maar ik zorg óók voor mezelf.
Ik eet, ik drink, ik slaap (nou ja, soms 😉) en ik geniet.

Ik neem de tijd om te ademen, te voelen, te lachen.


En zelfs nu, midden in mijn verlof, maak ik ruimte voor mijn bedrijf. Want dat hoort óók bij mij.

Fotografie is niet iets wat ik “erbij” doe, het is een groot stuk van wie ik ben.

Natuurlijk is “me-time” op dit moment vaak gewoon douchen zonder dat iemand aan de deur staat te roepen “mamaaaa!”.

Maar weet je wat?

Ook dat telt.
En straks, als ik weer wat meer kan en mag, horen daar ook weer mijn kleine wandelingen bij. Even frisse lucht, even niks.

En daarna… oh, daarna wacht er iets wat me nu al energie geeft: al die lieve gezinnen die ik weer mag vastleggen.

De liefde, de knuffels, de pure verbinding precies dat waar ik zó blij van word.

Ik ben een mama.

Maar ik ben óók Ramona.

En tussen de volle wasmanden, de voedingen en het peutergekwebbel door, zorg ik ervoor dat ik dat nooit vergeet. 💛